Merel Simons zei:
Johan, wat fijn om jouw leesdossier te lezen. Je formuleert helder en scherp en de wijze waarop je jouw dossier hebt vormgegeven is heel overzichtelijk. Je komt vrij kritisch en tegendraads over, maar ook is je toon enthousiast en persoonlijk. Ik mag dat wel. Net als de bevliegingen die je aankaart in jouw leesautobiografie. Ik vind het echt geweldig dat je je ineens zo verliest in horrorverhalen en daarna helemaal losgaat op De Goddelijke Komedie en bewerkingen daarvan ( en vervolgens de Aeneas en Metamorfosen leest: deed je dit echt al op de middelbare school? wauw!). Je laat ook merken dat je oog hebt voor verschil. Je geeft in je blogs meerdere malen aan dat je je bewust bent van jouw eigen positie als (zure) volwassene en probeert je te verplaatsen in de Johan van toen. Ook mogen meningen over boeken verschillen, dat is juist leuk, en telt iedere leeservaring bij jou: zowel positieve als negatieve. Je ziet jongeren niet als een opeenstapeling van mensen, maar als een groep waarbinnen grote verschillen zijn. Je laat je zien als iemand met een open geest en tegelijkertijd als iemand die zijn eigen mening en standpunten niet schuwt. Want een mening heb je, en die laat je horen. Jouw blogs zijn verscholen achter beknopte omschrijvingen van de boeken die we hebben gelezen. Wat zijn die omschrijvingen duidelijk! En wat fijn dat je er ook een kopje ‘voor wie?’ bij hebt gezet. In jouw blogs laat je zien dat je niet alleen maar leest voor de verhalen, maar dat je ook kijkt naar hoe die verhalen verteld worden. Je belicht technische aspecten van de boeken en geeft mede vanuit daar jouw oordeel. Jouw blogs komen daarmee heel professioneel en tegelijkertijd erg persoonlijk over: een interessante mix! En een plezier om te lezen. Wel vind ik het jammer dat je geen blog hebt bij Er is geen vorm waarin ik pas. Je geeft aan dat je van dit boek wel een krasgedicht zou willen maken (grappig trouwens, die waarderingsvorm bij de boeken!) en ik wil graag weten waarom. Bovendien vermoed ik dat je het boek op een grappige wijze af kan maken, omdat je zowel scherp als humoristisch bent. Ik denk dat ik om zo’n afmaakblog van jou behoorlijk had kunnen lachen. De Van der Bolt-les die je hebt ontworpen, lijkt mij erg leuk! Grappig om vanuit verschillende keuzes te werken (emotie-object en steekwoorden) en dat dan vervolgens blijkt dat de leerlingen met een verhaal aan de slag gaan! Korte verhalen laten zich goed lenen voor klassikale opdrachten, handig om hier gebruik van te maken. Zelf zou ik trouwens de leerlingen na hun eerste keuze hier niet meer op terug laten komen. Dit om twijfels bij de leerlingen tegen te gaan en ze gewoon te dwingen creatief te zijn binnen de grenzen die ze opgelegd hebben gekregen. Maar dan kijk ik vooral naar mijzelf als twijfelkont die altijd ziet hoe het gras bij de buren groener is. De fictieopdrachten die je bij deze les hebt uitgevoerd zijn mooi! Je kan zien dat je creatief bent. Heb je de illustraties bij het Ik Maak Nooit Wat Mee – Verhaal zelf gemaakt? Ik vind ze ontroerend. Net als het verhaaltje trouwens. Het is poëtisch en beeldend en ik las het met een hoofdschuddende glimlach. Fijn! Ook leuk dat je de krasgedichten met je oudste dochter hebt gemaakt. In gedachten zag ik jullie al zitten aan tafel: lekker bladzijdes scheuren en met een stapel stiften strepen trekken. Tof om zoiets met je kinderen te doen! Ik vraag me af of ze jou ook geholpen heeft met het gedicht over de maan. Magisch is het. Jouw voorkeur voor fantastische verhalen komt in de jouw fictieopdrachten stiekem best naar voren. |
Nathalie Boschman zei:
Wanneer ik het internet gebruik om daadwerkelijk informatie te verzamelen en inspiratie op te doen, vind ik het heel frustrerend als het niet duidelijk is. Gelukkig is de vormgeving van deze website overzichtelijk en makkelijk in gebruikt. Geen gedoe met afleidende knipperende items of ingewikkelde doorklik pagina’s om uiteindelijk daar te komen waar je moet zijn. Door de indeling is het als bezoeker van de site prettig lezen. In de inleiding wordt duidelijk weergegeven wat de vorm is van het fictiedossier. Je bent opzoek geweest naar samenhang tussen het hele gebeuren en het persoonlijke waar jij hebt over hebt, is duidelijk terug te vinden in het geheel. Toch zie ik het ook meer dan een persoonlijke uitlaatklep. Toen het internet zijn bekendheid kreeg, kan ik mij de site startpagina.nl nog goed voor de geest halen. Een vergaarbak aan informatie waar jij op dat moment naar opzoek was. Dat gevoel kreeg ik ook een beetje bij deze pagina. Het is naast persoonlijk ook een informatiebron voor mede docenten. Vooral de boekenlijst kan als handvat gebruikt worden voor het geven van boekadviezen. Het geeft duidelijk weer wat de kern van het boek, volgens jou, is. Grappig dat de 10 speerpunten hier worden gebruikt om te bezoeker van de site te overtuigen om vooral verder rond te kijken. Hoewel ik deze punten heb gebruik als afsluiter, werken ze eigenlijk beter als motivator. De blogs zijn erg persoonlijk geschreven. Ze geven niet alleen weer wat jij als persoon van het boek vindt, maar wie jij als persoon bent. Geen idee of het zo is, maar zo tussen de regels van de blogs heen, had ik het idee dat deze positiever werden omdat je meer plezier kreeg in het lezen van jeugdboeken. Misschien was het een kwestie van wennen. Als volwassene kijk je anders naar jeugdliteratuur de het bedoelde leespubliek, maar dat maakte het lezen van de blogs leuk. Wat een leuk lesplan! Vooral fase 1 t/m 3 vind ik erg sterk! In eerste instantie hebben de leerlingen niet door dat deze les maar iets met lezen te maken heeft. Er liggen spullen op tafel en dat is al snel interessant. Helemaal als er ook nog eens briefjes aanhangen. Pas later komen zij erachter dat hun keuzes leiden tot een verhaal dat zij gaan lezen. En dan is het al bijna geen leesles meer in hun beleving (dat ervaar ik tenminste). Daar waar het in het begin zo vrij is, bekroop mij de angst die ik als leerling voelde wanneer ik mijn gemaakte werk moet voorlezen aan de gehele klas. Dat zou iets zijn wat ik net zo vrij en niet-prestatie gericht zou aanpassen zoals het begin. De resultaten van de fictielessen zijn leuk geworden. Bij het ik-maak-nooit-iets-mee-verhaal passen de plaatjes wel erg goed bij het verhaal, ben jij zo’n goede tekenaar? De twee andere fictielessen zijn allebei in de categorie gedichten. Zelf zou ik voor wat uiteenlopende opdrachten kiezen. Maar zoals ik al eerder zei, ik zie de website als een vergaarbaak van materialen die makkelijk aangevuld kan worden. Ik denk dat vele beginnende studenten erg blij zijn met een site als deze als blijkt dat zij morgen alweer stage moeten lopen en dat even vergeten waren. Ga naar de site van meneer Johan en maak gebruik van de lessen en handvaten die worden aangereikt. |